Przedpokój: podłogowy dylemat.

Dziś zwracam się do Was z prośbą o radę. Wspominałam, że zabieram się za małą metamorfozę naszego głównego przedpokoju. Miałam wizję, jak to wszystko mniej więcej ma wyglądać, ale po drodze trafiła się nam mała niespodzianka. I wizja musiała się kompletnie zmienić. Rozmyślam już tak od miesiąca, jakby to wszystko miało wyglądać, ale stanęłam w tzw. martwym punkcie. Ale zacznijmy od początku:)

Prawie wszystkie pomieszczenia w naszym domu nie są wyremontowane, tylko "przystosowane" do mieszkania. Jaka jest różnica pomiędzy remontem a przystosowaniem? Otóż zamiast zerwania wszystkich tapet, wyrównania ścian (jak na razie, w naszym domu nie ma ani jednego kąta prostego:)) my przemalowaliśmy je tylko na biało. Panele podłogowe także nie są w naszym guście, ale to też musi zaczekać. Specjalnie wstrzymaliśmy się z gruntownym remontem. Najpierw chcemy w naszym domu pomieszkać, poznać go, dowiedzieć się czego chcemy i co jest nam potrzebne.
Jak wspomniałam prawie wszystko w domu udało nam się przystosować. Wszystko oprócz...przedpokoju. I dlatego ostatnio postanowiłam się za niego zabrać. Bo to wstyd. Na usprawiedliwienie dodam, że mamy w domu dwa wejścia i dwa "przedpokoje". Zarówno my, jak i nasi goście korzystamy głównie z tego "od tyłu", który jest pomieszczeniem z grupy "przystosowanych".  Zaś przedpokój od wejścia frontowego jeszcze nie tak dawno prezentował się tak:

Jak Wam wcześniej wspomniałam, wizja była. Schody miały zostać przemalowane na biało (z czarną poręczą) podobnie jak drzwi wewnętrzne. Drzwi wejściowe, chociaż paskudne, muszą poczekać do generalnego remontu. Miało być ogólnie monochromatycznie, z dodatkiem drewna. Nie wiedziałam do końca co zrobic z podłogą.
Może tego nie widać dobrze na zdjęciach, ale w przedpokoju na podłodze było położone linoleum. Stary, poczciwy gumolit, w bardzo popularnym kolorze. Od samego początku wiedziałam, że u nas tego gumolitu nie będzie. Bo po pierwsze był bardzo zniszczony, po drugie...brzydki. Ale skoro przez ponad rok nie ruszałam przedpokoju, to nie ruszałam też gumolitu. Przechodząc do góry przez przedpokój starałam się spoglądać w sufit, a kilka plecionych dywaników załatwiało chwilowo sprawę. Poza tym do głowy mi nie przyszło, co może się pod nim znajdować.

Kiedy zabrałam się za przystosowywanie naszego głównego przedpokoju, postanowiłam sprawdzić, co się kryje pod tym urokliwym gumolitem. Jak go zdjęłam, spotkała mnie niespodzianka.

Pod gumolitem ujrzałam podłogę pokrytą starymi kafelkami, które są w nienajgorszym stanie. Wystarczyło je tylko porządnie wyszorować (jedyne 3 godziny pracy na kolanach:)).
Nie do końca wiedziałam, czy te kafelki mi się podobają. Do dziś tego nie wiem. Planowałam zostawić gumolit do remontu i zakamuflować go jakimś ładnym dywanikiem. Ale jak odkryłam kafelki, pomyślałam, że to lepsze niż gumolit. Postanowiłam dać im szansę.

I tak daję im szansę od ponad miesiąca. Dalej nie mogę się zdecydować, czy je zostawić, czy pomalować (mam do tego farby:)). Widzę w tym przedpokoju czarno- białą szachownicę (takie małe kafelki fajnie by wyglądały w takim wydaniu). Z drugiej strony, podłoga jaką mamy teraz, nie jest spotykana tak często we wnętrzach, jest oryginalna. Poza tym to kawał historii, jest od początku istnienia naszego domu. I to przemawia na jej korzyść.

Jak widzicie przedpokój jest już w miarę urządzony, jednak cały czas mi coś tam nie gra. Szukałam inspiracji w intenecie z podobną podłogą, ale nie ma tego za dużo (możliwe, że nie potrafię szukać:)).
Dlatego chciałam zapytać Was o poradę. Co byście zrobiły na moim miejscu?  Zostawiły byście te kafelki, czy zmieniłybyście na coś innego? Może widziałyście kiedyć podobne i sypniecie inspiracjami? Liczę na Waszą pomoc:)

Pozdrawiam,

P. S. Nawet nie zdajecie sobie sprawy, jak się  nagimnastykowałam, aby zrobić jakieś sensowne zdjęcia:) Nasz przedpokój ma 150cm szerokości , do tego jest dość ciemnym pomieszczeniem:)